Fenne van Mierlo - De wereld raast door, maar wij zijn bevroren

Het thema natuur lijkt tegenwoordig steeds belangrijker te worden. We moeten ons bewust worden van de impact die wij als mens hebben op de omgeving. Aan de ene kant lijken we niet meer heen kunnen om thema’s als duurzaamheid en klimaatverandering. Aan de andere kant lijkt het alsof jongeren steeds minder in de natuur aanwezig zijn. Maar in hoeverre klopt dat beeld? Als Groene Trainees starten we daarom het project ‘Lighten up your landscape’ We spraken met verschillende mensen uit het Van Gogh Nationaal Park, die ons nieuw licht wierpen op de vragen als; wat is verbinding met de natuur precies? Waarom is dit belangrijk? En zijn er verschillende manieren waarop die verbinding vorm kan krijgen?

In dit deel spreken we met Fenne, student Trend Research and Concept Creation in Lifestyle aan Fontys Hogescholen. Als kind had ze veel contact met de natuur, maar naarmate ze steeds drukker werd met haar studie, had ze minder tijd om zich onder te dompelen in het landschap. In deze fase van haar leven vindt ze ondanks haar drukke agenda nieuwe manieren om toch met aandacht en verwondering te kijken naar de wereld om haar heen en om verbinding te zoeken met de natuur. Fenne heeft een doel: de wereld verbeteren door mens en natuur weer met elkaar verbinden. Ze wil dat mensen de schoonheid van de natuur weer leren kennen en zien, zodat ze hier ook bewust zorg voor dragen.

Fenne groeide op in een omgeving waarin veel aandacht was voor de natuur. Ze vertelt ons over de seizoenstafel vol met natuurlijke objecten en over het rariteitenkabinet in haar ouderlijk huis. Het rariteitenkabinet omschrijft ze als een schatkamer aan bijzonderheden uit de natuur en de cultuur. Rariteiten die ze met aandacht bekijkt. Enthousiast vertelt ze ons over de bijzonderheid van natuurlijke pigmenten en structuren en over hoe dit haar fascineert.

Al jong leerde ze om vol verwondering en nieuwsgierigheid te kijken naar haar omgeving. Ook vertelt ze dat ze denkt dat we de verbinding die zij voelt en zoekt niet meer voelen, omdat al onze aandacht uit gaat naar het structureren van onze dag. Hierover zegt ze het volgende: “Ik denk dat de connectie met de natuur vooral verloren is gegaan door alle structuren die we in ons leven belangrijk maken. Dat is oké, want anders zou het een grote chaos zijn, maar ik denk dat chaos soms mag worden omarmt. You must have chaos within you to give birth to a dancing star.” Met de focus op structuur verdwijnt in haar ogen de ruimte voor het natuurlijke. In het dagelijks leven observeert ze vaak hoe mensen om haar heen natuurlijke wonder momenten missen die ze zelf wel ziet.

Ze vertelt ons over hoe ze tijdens haar dagelijkse reis naar Tilburg in de ochtend in de trein herten ziet op het ecoduct tussen Best en Boxtel en over hoe geen enkele medereiziger dit lijkt te zien, omdat ze te druk zijn met hun telefoon. Of over hoe ze op het moment dat ze uit de trein stapte een regenboog zag: “Ik stapte uit de trein. Het regende en ineens verscheen daar een regenboog. Ik werd daar zo ontzettend vrolijk van. Het gevoel dat ik onderdeel was van iets groters. Ik realiseerde me toen dat ik eigenlijk maar klein en onbelangrijk ben. Dat idee maakt me dankbaar voor dat ik besta in deze mooie wereld. De wereld is een hele speciale plek in het universum, dat zorgt ervoor dat ik het nog meer waardeer”. 

 Ook zoekt ze in het kijken naar natuurlijke fenomenen de connectie met andere mensen. In haar ogen kan de natuur juist ook de verbinding tussen mensen zijn. “Toen ik dus naar die regenboog keek was er een man op het perron en ik vroeg hem of hij de regenboog ook had gezien. De regenboog zorgde ervoor dat we daarna in een heel gesprek verzijld raakten. Hij vertelde dat hij in god gelooft. Ik niet. Vaak begin ik tegen mensen te praten omdat ik nieuwsgierig naar ze ben. Dat maakt maakt misschien dat sommige mensen mij raar vinden, maar dat maakt me niet uit. Door het zien van iets moois kan er een spronkeltje verbinding ontstaan tussen mensen. De natuur kan mensen dus dichter bij elkaar brengen!”

Net als ons, heeft Fenne het druk met studeren en haar sociale leven. We werken hard, denken aan onze toekomst en voelen soms druk vanuit verschillende hoeken om meer te doen en verder te komen. “We leven in een wereld die heel erg gefocust is op resultaten”, zegt Fenne. “Dat gaat gepaard met veel stress en druk. Maar waarom doen we dat? Ik doe er zelf ook aan mee. Vanochtend zat ik in de bus te denken; wat maakt het nou eigenlijk allemaal uit? Waarom lijken dingen voor ons soms zo belangrijk, zoals een hoog cijfer krijgen voor je studie. Maar wie maakt het nou echt uit? Ik heb het gevoel dat we te weinig focussen op wat echt belangrijk is en te veel aandacht geven aan wat niet belangrijk is”.

Als boodschap geeft ze mee; ‘heb aandacht voor de omgeving om je heen. Weet waar je naar kijkt en wat alles om je heen is, zodat je hier ook voor wil zorgen’. Om haar ervaringen en ideeën uit ons gesprek beter uit te drukken schreef ze een gedicht, die we hier mogen delen:

Jij en ik
We staan oog in oog
En je oogt zo groots
Alsof wij het alleen zijn
Een moment van ons beiden
De wereld raast door
Maar wij zijn samen bevroren
Jij en ik

Mooi
Ze zien het niet, hebben het druk
Zo gefucst op presteren, wat nooit lukt
Jij bent kalm en stil
Alsof je niks eist of wil
Jij bent gewoon
Zo
Mooi

Kijk
Naar de glorie van het allergrootste
Word door haar magie overgoten
Geef toe aan de wind en de deinig van de zee
De alledaagse stroming voert je anders mee
Stil nu, je stem is schor
En als je niks meer kunt horen
Kijk